மோனிஷா நாவல்கள் MenuForum NavigationForumMembersActivityLoginRegisterForum breadcrumbs - You are here:ForumMonisha Completed novels: Naan aval illaiNaan Aval Illai - 49Post ReplyPost Reply: Naan Aval Illai - 49 <blockquote><div class="quotetitle">Quote from <a class="profile-link highlight-admin" href="#">monisha</a> on November 29, 2020, 9:02 PM</div><p style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;"><strong>49</strong></span></p> <p style="text-align: center;"><span style="color: #ff0000;"><strong>வானமும் கடலும்</strong></span></p> <strong>சென்னை விமான நிலையம் பரபரப்பாய் இயங்கிக் கொண்டிருக்க, ஜென்னியும் புறப்படுவதற்கான தயார் நிலையில் நின்றாள்.</strong> <strong>ராகவ் விமான நிலையத்திற்கு அவளை வழியனுப்ப வருவதாகச் சொல்ல, அவன் வந்தால் தேவையில்லாமல் கூட்டம் கூடும் என மறுத்துவிட்டு அலைப்பேசியின் மூலமாகவே அவனிடம் விடைபெற்றுக் கொண்டாள்.</strong> <strong>டேவிடையும் அவள் வர வேண்டாமென மறுத்திருக்க, அவனோ கேட்காமல் அவளுடன் வந்தான்.</strong> <strong>"சரி... நான் கிளம்பறேன்... அங்கிளை பார்த்துக்கோங்க... அவர்கிட்ட கொஞ்சம் நார்மலா பேசுங்க" என்றாள் புறப்படுவதற்கு முன்னதாக,</strong> <strong>"ஹ்ம்ம்" என்றான்.</strong> <strong>அவளைப் பிரிய முடியாத தவிப்போடு அவன் முகம் வாட்டமுற்றிருக்க,</strong> <strong>"ஜஸ்ட் டென் டேஸ்தான்... நான் திரும்பியும் சென்னைக்கு வருவேன் டேவிட்" என்றவள் அவன் மனநிலைமையை புரிந்து சமாதானம் சொல்ல</strong> <strong>வார்த்தைகள் வராமல், "ஹ்ம்ம்ம்" என்றான் அதற்கும்.</strong> <strong>அவன் விழிகள் மெல்லக் கலங்க,</strong> <strong>"டேவிட் என்ன?" என்று அவள் புரியாமல் கேட்க,</strong> <strong>"ம்ஹும்... நத்திங்... யூ டேக் கேர்" என்று தன் விழியோரம் நின்ற கண்ணீரைத் துடைத்துவிட்டு, அவளைப் புறப்படச் சொல்ல,</strong> <strong>அவன் தவிப்பையும் ஏக்கத்தையும் உள்வாங்கியவளுக்கோ உள்ளம் கனத்துப் போனது. அவள் பாதங்கள் முன்னேறி நகர்ந்தாலும் அவள் மனமோ பின்தங்க, அது எத்தகைய உணர்வு என்று அவளாலே யூகித்து கொள்ளவே முடியவில்லை.</strong> <strong>அவள் சென்று ஒரு வாரம் கடந்திருந்தது. அன்று டேவிட் விடியற் காலையிலேயே தேவாலயத்திற்கு புறப்பட்டுக் கொண்டிருக்க, மகனின்</strong> <strong>அவன் வருவதைப் பார்த்ததுமே தன் ஸ்டிக்கின் உதவியோடு எழுந்து நின்றவர், "டேவிட்" என்றழைக்க அவன் அவரருகில் சென்றான்.</strong> <strong>அவர் ஆனந்தமாய் மகனைக் கட்டியணைத்தபடி, "ஹேப்பி பர்த்டே மை ஸன்" என்று உரைக்க, டேவிட் விழிகளில் நீர் துளிர்த்து விழுந்தது.</strong> <strong>எப்போதும் அவன் பிறந்த நாளுக்கு அவர் தந்தையிடம் இருந்து விலையுயர்ந்த பரிசுகள் தவறாமல் வரும். கோல்ட் வாட்ச், டைமன்ட் ரிங், கார் இப்படியாக!</strong> <strong>ஆனால் கரிசனத்தோடும் அன்போடும் அவர் அணைத்துக் கொண்டு வாழ்த்தியது இதுதான் முதல்முறை. அவன் இதுநாள் வரை அவரிடமிருந்து எதிர்பார்த்து ஏங்கியது அந்த அன்பான அரவணைப்புக்காக மட்டும்தான்.</strong> <strong>இன்றுதான் அவர் தந்ததிலேயே அவன் பெற்றிராத விலைமதிப்பில்லாத பரிசு என்று எண்ணிக் கொண்டு அவனும் அவரை ஆரத்தழுவிக் கொள்ள, அந்தத் தருணம் ரொம்பவும் நெகிழ்ச்சியாய் மாறியிருந்தது.</strong> <strong>மெல்ல இருவரும் இயல்பு நிலைக்குத் திரும்ப அப்போது தாமஸ் தன் மகனிடம், "ஜென்னி உன்கிட்ட கொடுக்க சொல்லி ஒரு கிஃப்ட் கொடுத்துட்டுப் போயிருக்கா" என்றார்.</strong> <strong>"நிஜமாவா?!" என்று கேட்டவனின் முகம் அத்தனை பிரகாசமாய் மாறியது.</strong> <strong>தாமஸ் அந்த கணம் ஓர் பணியாளனை அழைத்து தன் அறையிலிருந்த பரிசை எடுத்து வரச் சொல்லிப் பணிக்க, அவனும் அதை எடுத்து வந்தான்.</strong> <strong>டேவிட் அதை ஆர்வமாய் பிரித்துப் பார்க்க அது ஓர் தத்துரூபமான ஓவியம். நீல நிற வானமும், அலை மோதிக் கொண்டிருக்கும் கடலுமென உயிரோட்டமாய் காட்சியளித்த அந்த ஓவியத்தை உன்னிப்பாய் கவனித்தான்</strong> <strong>தன்னிலை மாறாமல் இருக்கும் வானமும் ஓயாமல் அலைமோதும் அந்தக் கடலும் இணைந்தே இருந்தாலும் அவை சேர்வது சாத்தியமில்லை</strong> <strong>அப்படிதான் நம் உறவும் எந்நிலையிலும் சேரவே முடியாது என்பதை அவள் அந்த ஓவியத்தின் மூலம் உணர்த்துகிறாள் என்பதை அவன் மனம் நன்றாகவே புரிந்து கொண்டது.</strong> <strong>ஜென்னி சரியாய் அந்தச் சமயம் டேவிடின் அலைப்பேசிக்குத் தொடர்பு கொண்டு உற்சாகம் ததும்பிய குரலில், "ஹேப்பி பர்த்டே டேவிட்" என்று வாழ்த்தினாள்.</strong> <strong>"தேங்க் யூ"</strong> <strong>"கிஃப்ட் எப்படி இருந்துச்சு?" அவள் ஆர்வமாய் கேட்க,</strong> <strong>"ரொம்ப அழகாவும் இருந்துச்சு... அர்த்தமுள்ளதாவும் இருந்துச்சு... தேங்க்ஸ்" என்றவனின் குரலில் தொனித்த இறுக்கம் அவள் மனதைப் பிசைந்தது.</strong> <strong>அவள் பதில் பேசாமல் மௌனமாகிட டேவிட் அந்த நொடி, "சென்னைக்கு எப்போ வர்ற ஜென்னி?" என்று கேட்டு அவள் எண்ணத்தைத் திசைமாற்றினான்.</strong> <strong>"தெரியல டேவிட்" என்றவள்,</strong> <strong>பின்னர் "டேவிட்... எனக்கு ஒரு ரிக்வஸ்ட்? பண்ணுவீங்களா?" என்று அவனிடம் கெஞ்சலாய் கேட்டாள்.</strong> <strong>"சொல்லு ஜென்னி"</strong> <strong>"இன்னைக்கு நைட் ஸெவனோ க்ளாக்... நான் சொல்ற பிளேசுக்கு வரணும்... முடியுமா?!"</strong> <strong>"எங்கே?"</strong> <strong>"அதெல்லாமே நான் சொல்றேன்... நீங்க வர முடியுமா ?! அது மட்டும் சொல்லுங்க" என்றாள்.</strong> <strong>"நீ கேட்கும் போது நான் மாட்டேன்னு சொல்வேனா?"</strong> <strong>"தட்ஸ் கிரேட்" என்றவளின் குரலில் அத்தனை சந்தோஷம்.</strong> <strong>அவள் குரலில் தொனித்த சந்தோஷத்திற்கான காரணி அப்போது அவனுக்குப் புரியவில்லை. ஆனால் அவள் சொன்ன இடத்திற்குச் சென்ற பின் அவனுக்கே தானாக புரிந்து போகும்.</strong></blockquote><br> Cancel “தூரமில்லை விடியல்” என்னுடைய புத்தம் புது தொடர் துவங்கப்பட்டுள்ளது. வாசித்து மகிழுங்கள். எனது நூல்களை புத்தகமாக வாங்க 9444462284 பிரியா நிலையத்தை தொடர்பு கொள்ளுங்கள். நன்றி – மோனிஷா